Bump & Jump progressie
Het is weer maandag. In de ochtend nog gesprekken voor mijn werk. Met een scheef ook kijk ik uit het raam naar buiten. De regen striemt tegen het glas. De kale boomtoppen bewegen onrustig in de wind. Verderop staat mijn auto met hierin mijn wave-set. Gisteravond laat toch nog ingepakt aangezien de voorspellingen er redelijk uit zagen. 25 knopen basiswind vanuit het Noordwesten, maar ook buien en hierdoor vlagerige condities.
De gesprekken zijn afgerond en ik loop naar de auto, stap in, pak mijn telefoon en check de actuele wind. Lauwersoog 30 tot 36 knopen geeft het scherm aan. Ik denk, ‘over een uur kan ik daar zijn’ en start de auto. De snelweg op en op de automatische piloot rijd ik naar Hoek van Bant.
Ik kijk eerst bij het meer. Het water staat hoog. Noordwest is hier schuin aflandig en tovert het meer om in een speed-strip. Niet veel aan met mijn wave spullen. Ik kan natuurlijk naar de overkant van het meer varen en daar op en neer gaan knallen door de chop, maar aan lage wal en zonder bebouwing in de buurt is dat niet mijn eerste keus bij temperaturen van 7 graden.
Ik pak opnieuw mijn telefoon en zie dat het nu precies hoog water is aan de wad kant. Komt dat even goed uit! Ik stap weer in en rij naar de andere kant van de weg. Boven op de dijk moet ik balanceren om overeind te blijven. De vlagen zijn hard. Ik tuig snel een 4.2 op en trek dan twee wetsuits, schoenen en handschoenen aan. Cap op mijn kop, trapeze om en gaan.
Net na een bui het water op en dus wachten tot de wind weer terug komt. Ik begon net aan omtuigen te denken als ik in de verte witte koppen op de golven zie verschijnen. Even later speer ik naar buiten. Ik besluit in de buurt van de dijk te blijven varen. Met hoog water kun je dan, boven de zandbank, overal staan en mocht je een probleem hebben dan word je altijd weer naar de dijk geblazen. Niet geheel onbelangrijk aangezien ik de enige op het water ben.
Met het weer heb ik mazzel. Links en rechts zie ik grijze gordijnen voorbij trekken met ongetwijfeld 40 knopen wind en mogelijk hagel, maar deze blijven mij vandaag bespaard. Ik bump & jump anderhalf uur op en neer in het zonnetje tot ik in de verte een forse bui zie naderen. Ik stuur terug naar de dijk en heb nog een close-encounter met een zeehond die zich met een sprong uit de “voeten” maakt. Je zult zo’n beest aanvaren met 40 per uur!
Als de regen begint te vallen zit ik onder de achterklep van mijn auto te genieten van een warm bakkie. Goede sessie. Veel sprongetjes, bochten, crashes en zowaar mijn eerste gijp doorgeplanneerd op het kleine waveboard. Lekker zo’n maandag op het water. Met een lach op mijn gezicht rijd ik terug naar huis.