Wijkiki Sessie ZW 6

Zaterdag was er dikke storm, maar ik heb mij ingehouden (dat viel trouwens niet mee). Liever zou ik de kust opzoeken en met mijn 3.4 volledig overpowered in survial modus over het IJsselmeer razen, maar deze keer heb ik even een sessie op de Beulakker gedaan. De reden: zondag ZW 6 Bft en afgesproken om bij Wijk aan Zee te gaan varen voor een serieuze wave sessie op de Noordzee.

Samen met Robert knor ik die kant op. Het verkeer is nog rustig en zonder oponthoud parkeren we achter TataSteel. We klimmen de trap op om over de duinen te kijken. Een straffe 22 KNP uit het ZuidWesten begroet ons en zweept de golven op tot rond de twee meter. Ze breken op de eerste twee zandbanken en de achterste bank laat af en toe een schuimkop zien.

Wij hebben genoeg gezien. 4.7m2 en de Witchies uit de auto, wetsuit aan, nog even zoveel water drinken als ik kan en dan naar het strand om te tuigen. Ik loop het water in en spoel het zand van mijn zeil. Mijn laatste sessie op Wijk is alweer een poos geleden en ik heb toen behoorlijk wat zwemles gehad. Dat ga ik vandaag proberen te vermijden. Ik kijk naar de brekers voor mij en visualiseer de eerste 100 meter naar buiten. Ruim varen, snelheid is je vriend en uit de buurt blijven van die holle bakken prent ik mijzelf in.

Ik spring op mijn board en dobber door de shore-break aangezien de wind het net nu een beetje laat afweten. Met een beetje mazzel kom ik er door zonder te vallen. Dan trekt de wind aan en planeer ik naar buiten. De 2^e bank wacht. Rijen water van rond de twee meter doemen voor mij op. Ik besluit ze te ontwijken, stuur mijn board ruim en ontsnap met een sprong over de schouder van de golf. Ik ben buiten! Met een brede grijns planeer ik een eind de zee op.

Tijdens een van mijn rakjes naar buiten zie ik op de 2^e zandbank een schans van twee meter voor me. Uitwijken of springen? Ik schat in dat ik boven kan zijn voordat hij breekt. In een splitsecond besluit ik er voor te gaan en koers recht op die bak water af. De tijd lijkt te vertragen. Ik kijk omhoog naar de golf en zie de bovenste rand wit worden. Ik schiet omhoog. Uithaken, in veren, druk van de mastvoet. Ik stamp de achterkant van het board naar beneden en kom los. Mijn achterste been trek ik hard in en voel de wind onder mijn board duwen. Even genieten van het uitzicht en de stilte om daarna te focussen op de landing. Die gaat gelukkig goed en ik kan gewoon doorplaneren. Zo tof dat dit lukt.

Het tij zorgt er wel voor dat ik steeds verder afdrijf en ik moet meerdere malen terug klunen om een beetje in de buurt van de standopgang te blijven waar mijn auto staat.

Tijdens een van deze wandelingen komt er opeens een kiteboard zonder surfer voorbij. Ik grijp het board en geef hem even later terug aan de rechtmatige eigenaar. Ik loop verder en daar komt een kite aan gedreven. Een groepje windsurfers die met hun boards in het water staan te praten komen in de lijnen terecht. De lijnen haken achter de giekkop van een van de zeilen. Iemand schreeuwt “laat los”. De kite vangt wind en hop daar vertrekken kite en windsurfset richting strand om 15 meter verder weer neer te klappen. Gelukkig niemand gewond. Kiten blijft een gevaarlijke sport J

Erg tevreden over deze sessie. Vooral omdat het alweer een poosje geleden was dat de condities buiten mijn comfortzone lagen. Jezelf blijven pushen zorgt er voor dat je beter wordt en de stoke is nu eenmaal groter als je dan van het water afkomt! Tot snel Wijk!