Windsurfing Tenerife – El Médano

Wederom een dikke week met de familie naar Tenerife geweest. Het is bijna standaard geworden dat we naar El Médano gaan. Voor de familie leuk omdat ze van het sfeertje, de temperatuur en het strand houden en voor mij leuk omdat er wat te surfen is.

De afgelopen jaren had ik meestal drie dagen wind in een week, maar dat was deze keer wel anders. De windmachine draaide overuren en stond eigenlijk een week lang tussen de 20-30 knp basis wind. Voor mij dus super, maar voor de familie strandtechnisch gezien iets minder aangezien zij het niet heel leuk vinden als ze gezandstraald worden.

De eerste dag is het weer even wennen. Door de shorebreak naar buiten varen en de deining van ruim twee meter is al snel ook weer “gewoon”. Het blijft super leuk om van zo’n dikke bak af te gijpen of ze gewoon als schans te gebruiken.

Dan is er een dag dat het een dikke 6 bft waait en ik een RRD FSW 104l onder mijn voeten heb. Het board voelt goed, het zeil is in balans en ik ben op mijn gemak. Tijd om mijn “stoute surf boots” aan te trekken en eens bij de Harbourwall te gaan kijken. Dit is een wave spot waar leuke golfen breken over een rif. Het is geen moeilijke spot en er is weinig kans om op de rotsen te eindigen als je maar niet te ver het rif op vaart.  

Ik kruis in een aantal slagen op naar het rif en vaar een paar keer op en neer om te kijken hoe de golven zijn en hoe de rest van surfers zich gedraagt. Dan besluit ik dat het mijn beurt is. Ik vaar wat verder door de oceaan op, keer en zet koers naar de top van het rif. Ik ontwijk een paar kiters en zie vanuit mijn ooghoek een mooie drempel aankomen. Het rif filtert de chop uit het water en ik minder vaart zodat de golf mij in kan halen. Op het moment dat ik word opgetild geef ik iets meer gas en druk ik de neus van mijn board naar beneden. De acceleratie volgt meteen. Ik zoef naar beneden en maak veel te laat een bocht waardoor ik de golf kwijtraak. Toch drupt de adrenaline uit mijn oren. Vlak bij de haven muur gijp ik en speer ik terug naar buiten. DAT WIL IK NOG EEN KEER!

Nog een paar van die golven later beginnen mijn armen het te begeven en beluit ik terug te varen naar de baai. Stoked dat ik daar nu eindelijk ben geweest. Sinds ik in El Médano kom droom ik er namelijk al van om er te surfen. Wat een top sessie!

Twee dagen later trekt de wind aan tot 30 knopen en wordt het grimmig in de baai. Er zijn beduidend minder surfers op het water. Het tij is hoog, de shorebreak is een dikke meter en er komen geregeld sets binnen die nog veel hoger zijn. De wind voor de kant is, vooral bij hoog water, erg vlagerig en dat maakt naar buiten varen nog een extra uitdaging. Ik pak een Witchcraft Chakra 95 liter uit het rek en zet hier een Ezzy Elite 4.2 op. Genoeg drijfvermogen om buiten te komen en de 4.2 zal in de vlagen nog niet compleet overpowerd zijn. Ik kijk eerst een poos hoe de pro’s hier in de break varen en pik nog wat tips op van mensen die vaker in deze condities varen, dan ga ik zelf het water op.

Zonder problemen kom ik door de shorebreak heen en planeer de baai uit. Witte schuimende koppen, dikke hoge chop en een machtige deining van drie meter hoog. Super gaaf om hier doorheen te rammen. Het is soms alsof je in een achtbaan vaart. Als je naar beneden raast voel je de versnelling in je buik. Ik keer en vaar terug naar start/finish. Ik zie een dikke set voor mij uit lopen. In een vlaag geef ik extra gas en haal een drempel in. Ik haak uit en duik van de golf af naar beneden, het board versnelt. Ik verplaats mijn gewicht naar mijn tenen en gijp van de golf af totdat ik clew-first vaar. Dan kom ik bij de top van de golf, verplaats mijn gewicht naar mijn hakken en trek mijn zeil hard dicht. De rail bijt zich vast in het water en het board maakt een scherpe draai van de golf af totdat ik bijna tegen de wind in surf. Opnieuw zoek ik de top van de golf en op het moment dat hij breekt trek ik mijn zeil dicht en spuit ik door het schuim weer naar beneden richting een snel naderend strand. Op volle snelheid zet ik een gijp in, ik blijf zowaar staan, flip het zeil en kan bijna doorplanerend weer naar buiten varen. Zo vet dit! En ook zo blij dat het gewoon lukt. Ik besluit meteen om er nog een paar te doen!

Na anderhalf uur door de baai knallen en een golf of vijf die echt wel de moeite waard zijn ben ik bekaf en lever ik mijn set in. Als ik op het strand van een paar bekenden hoor dat de golfritten er goed uitzagen ben ik best een beetje trots. Altijd leuk een complimentje en dat terwijl ik eigenlijk maar weinig in echte golven surf.

Tijd voor een welverdiend biertje en de rest van de vakantie is mijn grijns niet van mijn hoofd af te slaan. Het was een mooie week. Gezellig met de familie en meerdere grenzen verlegd op het water. Heb nu al zin in volgend jaar en ondertussen ga ik in Nederland echt vaker proberen op de Noordzee te varen. Golfen zijn verslavend leuk 😉